สิงคโปร์ ม้วนเดียวจบ

ป่วยแต่ก็ยังจะไปเที่ยว แล้วเป็นไงล่ะ ท้องเสียตั้งแต่วันแรกเข้าห้องน้ำบนเครื่องตลอดทาง

ขากลับคงเป็นเพราะข้าวปั้นมั้ง ท้องไส้ปั่นป่วนอีกแล้ว

กาวิสคอนก็หมด แต่ไปเจอที่เซเว่น แพงแต่จำเป็นต้องซื้อกิน

ที่ไทยมีขายมั้ยแบบซอง 10ml สะดวกดี ไม่ต้องพกถ้วยยา 55555

แต่คราวนี้เราไปแบบมีพร๊อพแล้วเว้ยยย พร๊อพพร้อม

คนไม่พร้อมอย่างแรง

เอาหละมาเริ่มสิงคโปร์ ม้วนเดียวจบกัน เป็นทริปที่เขา

ให้ไปเที่ยว แต่เราขอไปดูงานที่ NUS Medical library และ Bishan Public Library
ฉะนั้นจะไม่เจาะลึกเรื่องใดทั้งสิ้น

จะเล่าไปเรื่อยๆ อยากจบก็หยุด

จับอ๊คแคทมานั่งข้างหน้าต่างรถ
เป็นการทัวร์ต่างประเทศครั้งแรกของนางนะ

Okcat on tour!!!

วันแรก คณะเราเริ่มต้นด้วยการกิน กินอะไรหว่าจำไม่ได้

แล้วก็ไปนั่ง duck tour ลงน้ำขึ้นบกวนเวียนอยู่แถวมาริน่าเบย์

และทัวร์ก็พาไปปล่อยตรงเมอร์ไลอ่อน ตกดึกก็ดูแสงสีที่มาริน่าเบย์ ม่านน้ำใช่มั้ย แสดงน้ำพุ
เราเฉยๆ มาก ตอนแรกคนข้างๆ ชาติไหนไม่รู้เขาก็นั่งอยู่ พอการแสดงเริ่มนางลุกขึ้นยืนเลยจ้า
แล้วคนข้างหลังเขาจะเห็นมั้ยล่ะเธอ

ระหว่างรอรถเป็ด หันไปเห็นรถคันนี้ สวยอ่ะ อยากนั่ง
รถสองชั้นก็อดนั่ง
เสียดายจนต้องหาเงินกลับไปแก้ตัว

อากาศที่สิงคโปร์ร้อนมากๆ แต่ไม่ร้อนไหม้ๆ แบบกรุงเทพฯนะ ฝนตกมานิดเดียวไม่ช่วยให้เย็นขึ้นเลย ฉะนั้นทริปนี้เราจึงพึ่งแท็กซี่ในวันฟรีเดย์ เที่ยวตามยถากรรม

พูดเลยว่าเตรียมข้อมูลไปน้อยมาก แต่รู้ว่ามีรถไฟฟ้า ใต้ดินอะไรสายไหนไปถึงที่ที่เราต้องการไป และขอบคุณแอพ Grab Taxi ในไทยไม่เคยใช้เรียกโนะ นั่งเครื่องบินไปใช้ไกลถึงสิงคโปร์ คนขับมารยาทดีมากแกเอ้ย มีคนนึงพูดสวัสดีครับก่อนเราจะลงด้วย คือจ้อตลอดทางไงเขาเลยรู้ว่าคนไทย

อ๊คแคทไปถึงสิงคโปร์แล้วนะ ทริปต่อไป.......ไหนเงิน

สวัสดีเมอร์ไลอ่อน เค้าชื่ออ๊คแคทนะ (ปัญญาอ่อนละตรู)

คณะทัวร์ของเราพักย่านออชาร์ด ย่านที่มีแต่ห้าง และข้าวของราคาแพง โรงแรมที่เราพักทางเข้าน่ากลัวยิ่งกว่าอะไร นั่นคือ Concorde Hotel แต่ขอโทษเหอะ มันมีเรื่องประทับใจ จนต้องบรรยาย

อาหารเช้าของโรมแรม

ข้าวต้มร้อนๆ กินกับกานาฉ่ายและเต้าหู้ยี้อร่อยสุดๆ

เช้าวันฟรีเดย์ ทัวร์ปล่อยให้เราไปเที่ยวได้ตามใจ ข้าขอนอนตื่นสายเพื่อออกไปห้องสมุดตอนบ่าย ทีนี้ก่อนออกมาหยิบของหยิบอะไรเสร็จ แต่ลืมอ๊คแคทค่า และจำไม่ได้ด้วยว่าวางไว้ไหน

ถ้าเกิดกลับมาห้องแล้วหายไปทำไงฟระ แมวน่ากลัวตัวละหลายบาทนี้ ฮรือๆๆๆ

แต่เมื่อกลับมาถึงห้องพัก เราพบว่า แต่นแตนแต้นนนนนนนน

อ๊คแคทนอนอยู่บนเตียงที่จัดอย่างสวยงาม งือๆๆๆๆ

ก็เลยพยายามอ่านชื่อแม่บ้านที่มาเก็บกวาดห้องเรา แต่อ่านไม่ออกจนต้องลงไปถามประชาสัมพันธ์
ว่าเธอชื่ออะไร ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ ฟู่หยิน แล้วก็เขียนโน้ตถึงเธอ
แต่ไม่ใช่แบบข้างล่างนี้นะ
ข้าร่ายยาวมากกับภาษาง่อยๆ พร้อมขนมเล็กๆ น้อยๆจากเซเว่น

To FuYin : many thanks for cleaning room
and a little thing that you done it was surprise me, one of my impressions when i stayed in Singapore. so cute na ka
(OMG my english is not very good TT TT)

เลยคิดได้ว่าต่อไปออกทริปที่ไหนจะพกอะไรไทยๆ ไปด้วยแล้ว
ถ้าประทับใจก็จะให้เขาเป็นที่ระลึก
แต่ช่วงนี้ก็คอยระวังหน้าระวังหลังเวลาไปทริป เพราะ.......นั่นแหละ

มาพูดถึงเรื่องซิมกันบ้าง เราไปตามหา Singtel ที่เซเว่น 2-3 แห่งในสิงคโปร์

ทุกแห่งตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า no more
โนๆๆๆๆ มอร์ๆๆๆๆๆๆ อะไรแก คือไม่มีที่ไหนขายเลย
สุดท้ายแก้ปัญหาด้วยการเปิดโรมมิ่งค่ะ
พอบิลมาก็ช็อคเลยเน้ เพราะค่าโทรนาทีละ 60 บาทนะคะ
แทบกระอัก แต่นี่ต้องโทรหาที่บ้านไง
เพราะไลน์เกิดหายกันหมด โทรไลน์ไปไม่มีใครรับซักคน
สุดท้ายมาเจอว่าชั้นสองของโรงแรมมันเป็นเหมือนศูนย์การค้า
มีร้านขายซิมอยู่ด้วย อะจ้า ถือว่าโชว์โง่

คืนวันฟรีเดย์ เราพาอ๊คแคทไปจิบไมโลอุ่นๆ

ฟังเพลงสบายๆ ชิลๆ ในร้านเหล้า!!!!!!

ค่ะ คุณอ่านไม่ผิดค่ะ ไปกินไมโลในร้านเหล้า

ยังไม่ทันสามทุ่มดี ข้าเมาไมโลก่อนคนอื่นละ 5555

โชว์มึนครั้งที่ 2 อย่าเรียกว่าโง่เลย เพราะคนไม่รู้ไม่ได้โง่ และก็ไม่ผิด เค้าเรียกว่าผิดเป็นครู แต่ถ้าผิดบ่อยๆ เป็นควาย (กลุ่มเพื่อนๆ คุยเล่นตอนสมัยฝึกงาน เรายังจำได้จนวันนี้)

เรื่องมันมีอยู่ว่า ข้างโรงแรมจะมีร้านอาหาร เช่น ก๋วยเตี๋ยว บะหมี่เป็ด อาหารทะเล อะไรพวกนี้

แล้วเราอยากกินก๋วยเตี๋ยวมากเพราะอ่านรีวิวในพันทิปมา ข้าต้องกินให้ได้ ปรากฎว่าเวลาที่ร้านเปิดปิดตลกแท้ คือหน้าร้านก็เปิดนะ

คนขายก็อยู่ แต่เขายังไม่รับออเดอร์เพราะมีกำหนดเวลาเปิดขาย

งงป่ะ

เออ ข้าก็งงจนถึงทุกวันนี้

เลยต้องหาอะไรกินรองท้องก่อน เพราะมันเลยห้าโมงแล้ว หิวๆๆๆๆๆ เดี๋ยวโดนหมอดุ

ก่อนเที่ยงเราเดินสำรวจรอบๆ โรงแรมพบว่าก่อนถึง OG plaza

เหรอ ใช่มั้ง จะมีเซเว่น เราก็เข้าไปซื้ออะไรกิน ซึ่งที่ไทยไม่เห็นมีขายแล้วนะอันนี้

ความมึนของข้าก็คือตอนไปคิดเงินบอกให้เจ๊แคชเชียร์อุ่นให้ด้วย จากนั้นก็ก้มหน้านับเหรียญ

เจ๊ก็คิดเงินใส่ถุงให้เรียบร้อย เราก็จ่ายเงินเดินออกมาก หยิบอาหารที่เพิ่งซื้อมา ป้าดดดดดด

อ้าว!!! เจ๊ทำไมไม่อุ่นให้ข้าคะ

เดินกลับเข้าไปหาเจ๊ ช่วยอุ่นให้ทีนะตัวเอง เค้าหิว

เจ๊ก็ผายมือไปทางด้านขวาของข้า

ไปที่ไมโครเวฟเลยค่ะ เชิญอุ่นเองเลย นี่แกสนใจอะไรบ้างมั้ย

คิดว่าที่นี่ประเทศไทยเหรอ (อันนี้เจ๊ไม่ได้พูด เจ๊แค่ผายมือ

ข้าก็เข้าใจและมโนต่อเอง)

สิงคโปร์สำหรับเรา นอกจากประทับใจฟู่หยิน บักกุตเต๋ ก็มี Gardens by the bay นี่แหละ เย็นจนน้ำมูกไหล ดอกไม้สวยจริงๆ เสียดายเรามีเวลาเดินเที่ยวน้อยไปหน่อย เพราะเป็นวันสุดท้าย
ที่เราจะอยู่สิงคโปร์ และเย็นวันนั้นเราต้องขึ้นเครื่องละ