เดคูพาจกับกระเป๋ากล้อง

ช่วงนี้ เราค่อนข้างว่างเลยอัพบล็อกบ่อย ก่อนที่จะหายไป แล้วกลับมาอัพอีกทีปีหน้า ฮ่าๆๆๆ

      จากที่เกริ่นไว้ในบทความก่อนเรื่องกระเป๋ากล้องที่เราลงทุนซื้อใหม่เพื่อทำเดคูพาจ ความจริงก็ไม่ได้ตั้งใจขนาดนั้น เราแค่อยากได้กระเป๋ากล้องใบเล็กๆ เนื่องจากใบเก่ามันใหญ่เกะกะ แล้วเรามีแค่เลนส์คิทจะใช้ใบใหญ่ทำไม ถ้าบอกว่าซื้อเผื่ออนาคต เดี๋ยวเลนส์งอก ก็ตัดเรื่องนี้ไปได้เลย เพราะเราพอใจกับเลนส์คิทที่มีมากๆ มันพอแล้วจริงๆ แม้จะเหล่ๆ เลนส์มาโครบ้างก็เถอะ อ้าว!!

      กลับมาที่กระเป๋ากล้อง เราตัดสินใจนานมากกว่าจะซื้อกระเป๋าใบนี้ เดินวนอยู่หลายรอบ เพราะเลือกไม่ถูก แต่พอได้กลับมาแล้ว สังเกตเห็นแถบสีขาวที่กระเป๋า เราก็คิดว่าพื้นผิวแบบนี้มันน่าจะทำเดคูพาจได้นะ และสิ่งที่ฉันคิดก็เป็นจริงเมื่อฉันลงมือทำ ฮ่าๆๆๆ

และตอนนี้ฉันเบื่อลายเก่าแล้วหละ นี่เป็นข้อดีของเดคูพาจนะ คือถ้าเบื่อก็ลอกแล้วแปะลายใหม่

      แต่หลักจากที่แปะลายใหม่ และเคลือบเสร็จเพิ่งนึกได้ว่ามีกระดาษสีม่วงพื้นๆ ของลายอื่นนี่หว่า และลายที่แปะนี่ไม่ได้เข้ากันเล้ย

รูปข้างล่างนี่ต้องต่อลาย เพราะกระดาษที่ใช้เป็นเศษที่เหลือจากการทำงานชิ้นอื่นๆ (งก!!)

เมื่อตัดแต่ง ทากาวบริเวณขอบ และเคลือบเรียบร้อยแล้ว  ฮ่าๆๆๆ ลายที่ติดมันไปคนละทิศคนละทางกันเลยเว้ย  แต่ถ้าจะให้ลอกแล้วแปะใหม่ ก็ไม่ไหวแล้วจ้า

    เสร็จแล้วกระเป๋ากล้องของเรา มีใบเดียวในโลกชัวร์ๆ ที่มีลายแบบนี้

    เออ เพิ่งรู้สึกตัวว่าบางบทความเราใช้คำแทนตัวเองในนั้นว่า เรา, ฉัน, อิฉัน หลากหลายเหลือเกิน เพราะมันพิมพ์ตามอารมณ์ของตัวเองล้วนๆ ต้องขออภัยจริงๆ จ้า

   โอกาสหน้า(ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เพราะยังไม่ได้ทำ มันยังไม่ว่าง) จะทำกระเป๋าสตางค์เดคูพาจ โดยใช้กระเป๋าพีวีซีนะ ซึ่งใบที่จะลงในบทความไม่ใช่ใบแรกที่เราทำนะ แต่ผลงานอาจดูแย่ยิ่งกว่าใบแรก ฮ่าๆๆๆๆ