...::: Polar :::...

ห้องสมุดประชาชนสวนลุมพินี หรือ ห้องสมุดเพื่อการเรียนรู้สวนลุมพินี ในที่สุดเราก็ได้ไปดูงาน (อย่างเป็นทางการ) เสียทีนะ เป็นห้องสมุดที่น่าเข้าไปใช้บริการแห่งหนึ่ง แม้ว่าจะมีหนังสือไม่มาก แต่ก็ถูกใจเรามาก โดยเฉพาะนวนิยายที่บังเอิญเจอ คุณป้ามาธูรเข้า อ่านไปอ่านมาติดเรื่องนี้เลย แม้ว่าห้องสมุดแห่งนี้จะมีความจำกัดในเรื่องพื้นที่ แต่การจัดชั้นหนังสือ และโต๊ะนั่งอ่านนั้นลงตัวมาก แสงไฟก็สว่าง เปิดแอร์เย็นฉ่ำจนบางครั้งรู้สึกหนาวมาก เรื่องความสะอาดนั้นเยี่ยมมาก มองไปทางไหนก็รู้สึกสบายตา สำหรับมุมเด็กและเยาวชนสีสันสดใสมาก ทั้งยังมีหนังสือพวกวรรณกรรมเยาวชนอีกด้วย หากมีเวลาว่างก็คิดว่าจะไปใช้บริการอีกแน่นอน แล้วช่วงนี้ที่สวนลุมพินีก็มีการจัดงาน นิทานในสวน ปี 5 นับเป็นกิจกรรมที่น่าสนใจอีกอย่างหนึ่ง ที่พ่อแม่ผู้ปกครองควรหาโอกาสพาลูกหลานไปลองฟังนิทานดู จะได้เป็นการสร้างความสัมพันธ์อันดีภายในครอบครัวด้วย เนอะ

ทะเลราตรี ผู้แต่ง พงศกร มาต่อกันที่นวนิยายดีกว่า ขอเสนอ นวนิยายชุด "ปริศนามาเลศ" ความจริงนวนิยายของคุณหมอที่เคยอ่านก็คือ ฤดูดาว เรื่องเดียวเอง แต่วันนี้จะมาแนะนำเรื่อง ทะเลราตรี เป็นตอนแรกของชุดปริศนามาเลศ นวนิยายแนวสืบสวน เหตุเกิดเมื่อ เจ้ามาเลศ (แมว) กับคุณหมอดุรงค์ เดินทางไปยังเกาะคาวี และพบเข้ากับซากเรือที่พายุพัดมาเกยตื้น และเรื่องคงไม่เกิดขึ้น ถ้าในเรือลำนั้นไม่มีโครงกระดูกปริศนาต้องทำการพิสูจน์ นายดุรงค์จึงเริ่มปฏิบัติการสืบหาฆาตกร โดยมีเจ้ามาเลศและแม่ถุงเงินพูเดิ้ลสาวคู่กัดเป็นผู้ช่วย นายดุรงค์กับเจ้ามาเลศจะคลี่คลายคดีนี้อย่างไร และฆาตกรคือใคร หาคำตอบได้ใน ทะเลราตรี สำหรับนิยายเรื่องนี้ เจ้ามาเลศเป็นตัวดำเนินเรื่อง บอกเล่าเรื่องราวการสืบสวนตั้งแต่ต้น มีบทก่อนสุดท้ายและบทสุดท้ายเท่านั้นแหละที่ถุงเงินและคุณหมอดุรงค์เล่า เนื้อเรื่องไม่ได้มีแค่การสืบหาตัวฆาตกรเท่านั้น แต่ยังแฝงความน่ารักของหมาแมวคู่กัด และความหวาน(นิดๆ)ของคุณหมอนักสืบกับคุณบัว แต่ส่วนตัวชอบคุณแอ้มากกว่านะ เพราะคุณบัว เธอเรียบร้อย หวาน ส่วนคุณแอ้นี

นิทานพริบตา ผู้แต่ง อาทิเช่น นิทานพริบตาจริงๆ เพราะนิทานแต่ละเรื่องสั้นๆ ทั้งนั้น ยาวแค่ ไม่กี่บรรทัด เหมาะสำหรับคนสมาธิสั้นอย่าง ที่เขาว่า บางเรื่องก็แอบฮา แอบทะลึ่ง (อันนี้คนอ่านจินตนาการมากไปหน่อย) 555+ สรุปคือ เป็นนิทานที่ขายไอเดียนะ (เราว่า) ก็เลยอยากแนะนำให้ลองอ่านดู ขอยกมาเรื่องนึงละกันเนอะ ค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ จินตนาการนะจ๊ะ 55 อวัยวะของหล่อน ใจของเขาเต้นรัว และมือสั่นระริกขณะที่แหวกเครื่องแต่งกายของหล่อนออกทีละชั้น ทีละชั้น ทีละชั้น และอีกชั้น “ทำไมแต่งกายรุ่มร่ามนักนะ” เขาคิด แล้วเขาก็พบว่า ข้างในคือขนยาวๆ ที่ปกคลุมบนผิวกายอันตะปุ่มตะป่ำ “เธอเป็นโรคอะไร ทำไมผิวของเธอจึงเป็นเช่นนี้” ตั๊กแตนหนุ่มถาม อ๊ะๆๆๆ บอกแค่นี้ดีกว่า ถ้าอยากรู้ว่า เจ้าหล่อนในที่นี้เป็นโรคอะไร ก็ลองไปหาอ่านได้นะ สำหรับหนังสือเล่มเล็กๆ บางๆ เล่มนี้...... นิทานพริบตา